Rock Strangers van Arne Quinze, op het Zeeheldenplein van Oostende. Foto JdW
Het jubilerende tijdschrift BK-Informatie organiseert een symposium over kunst in openbare ruimte, 20 januari, deels online te volgen. Ik praat daarbij met Giny Vos, Anna Tilroe, Femke Schaap en Kamiel Verschuren over het nut van gedoe rond kunst in openbare ruimte. Hier lees je meer over het symposium (er zijn nog kaarten te krijgen), in 2019 schreef ik hier een column over het onderwerp voor HP/De Tijd, en hier staan de artikelen uit de serie die ik in 2018 schreef over kunst in openbare ruimte voor Trouw.
BK-Informatie, het vakblad voor beeldend kunstenaars, bestaat veertig jaar. Vanwege dat jubileum organiseert het op 5 november een symposium over kunst in openbare ruimte in Utrecht. Omdat ik regelmatig heb geschreven over het onderwerp is mij gevraagd een vraag te stellen en op basis daarvan een aantal gasten uit te nodigen. Er zijn slechts enkele ‘echte’ kaarten beschikbaar, vanwege de coronamaatregelen, daarnaast wordt het gesprek ook gestreamd en kan iedereen dus live meekijken tegen een kleine betaling.
‘Destroy my face’ van Erik Kessels, een fotoproject in een skatehal tgv Breda Photo dat na online ophef is verwijderd. Foto: JdW
Wie die gasten zijn, is nog niet bekend, de vraag al wel:
‘“Wat is het nut en de noodzaak van gedoe bij kunst in de openbare ruimte?” Kunst in de openbare ruimte is voor alle gebruikers van die ruimte zichtbaar aanwezig, en veroorzaakt daardoor vaak gedoe. Voorbijgangers, omwonenden en belanghebbenden zoals winkeliers en uitzichtliefhebbers laten vaak al voordat het werk er staat, weten wat ze ervan vinden. Vooral als het werk hen niet aanstaat, weten ze zich off- en online te verenigen met actiegroepen en petities, en zoeken ze hun gelijk bij pers, sponsoren of politiek. Joke benoemde in een artikel in HP/ De Tijd drie categorieën gedoe: “Gemopper door mensen die moderne kunst zonde van het geld vinden – ‘daar kan je heel veel vuilnis van ophalen’ -, mensen die het niet eens zijn met de ideologische uitgangspunten van het beeld – ‘die misdadiger verdient geen monument’ – of van mensen die de plaats niet geschikt vinden – ‘dat zijn onmisbare parkeerplaatsen’.” Op z’n best zijn alle drie de categorieën op de een of andere manier vertegenwoordigd, concludeerde ze. Want als tegenstanders zich roeren, melden voorstanders zich ook. Tijdens het symposium discussiëren we verder over deze vragen. Kan gedoe bijdragen aan de omarming van een kunstwerk? En biedt een pittig debat juist niet de mogelijkheid voor de wenselijke hoor en wederhoor?
Het is vandaag precies 175 jaar geleden dat de fotografie werd uitgevonden. Als een middel dat ‘iedereen’ zou kunnen gebruiken, kocht de Franse staat de uitvinding van Louis Daguerre in ruil voor een levenslang pensioen. Een foto maken kan inmiddels iedereen. Maar bepalen wanneer een foto ‘kunst’ is, blijft lastig. Continue reading 175 jaar fotografie
Voor het februarinummer van Kunstbeeld schreef ik een portret van Daan van Golden, vanwege zijn tentoonstelling in het Haagse Gemeentemuseum. Een exemplaar van het tijdschrift bestel je hier, of bij de betere tijdschriftenhandel
Es ist Alles Rock’n roll, zegt Gerrit Starczewski. Vreemd. Op het eerste gezicht is van rock ‘n roll op zijn foto’s weinig te zien. Muziekinstrumenten zijn er nauwelijks. Drank en drugs zijn onzichtbaar. En gedanst wordt er zelden. We zien een echtpaar in een snackbar, voetbalsupporters, een veld met balonnen, een meisje met een pleister op haar neus. Is dit rock ‘n roll? De foto’s hangen kriskras door elkaar, als het al een reportage wás, dan is daar nog maar weinig van te zien. Maar juist door die chaos word je gedwongen beter te kijken. Continue reading Alles rock’n roll – Gerrit Starczewski
Fotofestival Noorderlicht blijft met het thema ‘Terra Cognita’ op bekend terrein. Zelden komen inzendingen boven het maaiveld uit.
Als bij een legpuzzel zocht Hiroyuki Masuyama met zijn fotocamera de stukjes van de schilderijen van Caspar David Friedrich en J.M.W. Turner bij elkaar, kriskras door Europa. De landschappen van de negentiende-eeuwse kunstenaars zijn wereldberoemd: ze ver- beelden het sublieme, de onbeschrijfelijke gevoelens van nietigheid tegenover de machtige natuur. In de presentatie van het werk van Masuyama bij het fotofestival Noorderlicht worden de meesterwerken kitscherige plaatjes zonder diepte: een persi- flage. En dat ligt niet aan de fotograaf zelf. Continue reading Eentonig landschap mist diepte
Een 81-jarige Spaanse dame wilde de waterschade aan de Ecce Homo van Elías García Martínez herstellen, een fresco in de kerk van de Santuario de Misericordia van Borja. De nieuwe Christus viel op z’n zachtst gezegd een beetje tegen – de lokale krant omschreef het nieuwe portret als een varken – maar heiligschennis was niet de bedoeling geweest. Continue reading Meesterlijk mislukte restauratie
