Skip to content

Joke de Wolf

schrijft over fotografie, kunst, film en meer

  • Over mij
  • boeken
  • trouw
  • groene amsterdammer
  • hp/de tijd
  • fotografierecensies
  • filmrecensies
  • boekrecensies

Recent Posts

  • Tegen de audiotour
  • Joke de Wolf op Topics
  • Buitenkunst: zomerserie in Trouw
  • Wekelijkse column in HP/De Tijd
  • De Serie: The Americans

Tags

19e eeuw 20e eeuw aanwinst amsterdam archeologie atget babel beeldhouwkunst boek Bonnefanten breitner cobramuseum culinair daan van golden david bowie de Fundatie de speld diana scherer drents museum duitsland düsseldorf ed van der elsken english essay film foam folia Fontcuberta fotografie francis alÿs frankrijk fries museum grafiek Groene Amsterdammer groninger museum haags gemeentemuseum hermitage houellebecq huis marseille internet interview irma boom Job Koelewijn joke Joost Zwagerman keulen kunstbeeld kunstgeschiedenis kunstkritiek literatuur londen Louis Nanet lucebert manet marcel duchamp Marville mauritshuis memory of the world mondriaan Multatuli museum ludwig naarden nederlands fotomuseum nordhausen omslag onderzoek Oost-Europa oostende opwekking parijs paris photo picasso Pierre Assouline pompidou prenten prix de rome recensie reportage Richard Long rijksmuseum rodin rothko Rusland schilderkunst Sema Bekirovic simulacrum Stedelijk stedelijk museum alkmaar stereofoto's teylers museum trouw ulay urbanism UvA van goghmuseum vincent van gogh Waterhouse weegee woody allen World Press Photo

Categories

  • 19e eeuw
  • amsterdam
  • boek
  • boeken
  • de witte raaf
  • film
  • folia
  • fotografie
  • groene amsterdammer
  • hp/de tijd
  • kunstbeeld
  • moderne kunst
  • muziek
  • nieuws
  • parijs
  • see all this
  • serie
  • tentoonstelling
  • trouw
  • Uncategorized

Meta

  • Log in
  • Entries RSS
  • Comments RSS
  • WordPress.org

Mike Kelley

 

Gepubliceerd in Trouw, 18 december 2012
Gepubliceerd in Trouw, 18 december 2012
Posted on 18/12/201219/12/2012Author adminCategories amsterdam, tentoonstelling, trouwTags Mike Kelley, recensie, Stedelijk, trouw

Post navigation

Previous Previous post: Schemerschilders
Next Next post: Een rat voor je ogen
Proudly powered by WordPress