Tag: haags gemeentemuseum

Van witte kubus naar bonte kermis

Egon Schiele's 'Edith' in het Gemeentemuseum Den Haag, 2016. Foto: JdW
Egon Schiele’s ‘Edith’ in het Gemeentemuseum Den Haag, 2016. Foto: JdW

Kunstmusea trekken steeds vaker hulpmiddelen uit de kast om de kunst aantrekkelijk te maken. Welke gedachten zitten daarachter, en waar ligt de grens?

(eerder gepubliceerd in Trouw, 24 mei 2016)

Damien Hirst had één kunstwerk uitgeleend, en om dat te zien stonden mensen in 2008 heel lang in de rij in het Rijksmuseum. Het ging om ‘For the love of God’, een schedel met negenduizend diamanten en een waarde van 64 miljoen euro. Het spektakel was niet alleen het kostbare kunstwerk zelf: het stond opgesteld in een glazen vitrine, in een duistere zaal, met twee bewakingsmedewerkers er continu naast. Er mochten maar vijftien bezoekers per keer naar binnen – en dat verhoogde de aantrekkingskracht. Continue reading Van witte kubus naar bonte kermis

De gelaagde werkelijkheid van Emo Verkerk

Verschenen in Trouw, 15 november 2014
Verschenen in Trouw, 15 november 2014

Emo Verkerk maakt al meer dan dertig jaar kunst, en zijn werk zit in verschillende belangrijke collecties. Toch zijn zijn schilderijen en beelden niet vaak samen te zien geweest. Vandaag opent in het Gemeentemuseum Den Haag een tentoonstelling.

‘Goh, dat ziet er wel goed uit zeg, wat een ervaring, om al dat werk terug te zien’ Emo Verkerk kijkt z’n ogen uit als hij voor het eerst de tentoonstellingsruimtes binnenkomt waar z’n werk net is opgehangen. Sommige werken had hij jaren niet gezien, en nu hangen ze allemaal samen in Den Haag. Continue reading De gelaagde werkelijkheid van Emo Verkerk

Rothko in Den Haag

Gepubliceerd in Trouw, 23 september 2014‘Je moet mijn werk niet proberen te begrijpen, ervaar het maar,’ zei Mark Rothko. Dat kan nu in het Gemeentemuseum in Den Haag.

Misschien is het een landschap, een roze lucht met een strakke horizon, en aan de voorgrond wat struikgewas? Of toch eerder een close up van een raam? Bij het werk van Rothko kan je van alles verzinnen, maar het liefst wilde de schilder dat de toeschouwer níet zou nadenken als hij tegenover zijn schilderijen stond. Met z’n ogen dichtbij het doek moet die z’n diepste emoties de vrije loop laten. En zou voelen wat Rothko had ervaren terwijl hij schilderde. Continue reading Rothko in Den Haag