Goudkustkunst
Museum Kranenburgh is getransformeerd tot ‘Culturele buitenplaats in Bergen’. Een tentoonstelling laat zien welke kunstenaars zich de afgelopen eeuw tot het Noordhollandse dorp voelden aangetrokken. Continue reading Kranenburgh in Bergen
Het stond al jaren op het programma van het Amsterdamse Stedelijk Museum – de tentoonstelling was een idee van voormalig directeur Gijs van Tuyl. Maar dat de Malevichtentoonstelling de eerste echte uitschieter zou zijn voor het Amsterdamse Stedelijk Museum komt toch nog onverwacht.
De Amsterdamse Hermitage presenteert een tentoonstelling over Franse kunst tussen 1895 en 1913. Erg overtuigend is het overzicht niet: het keurslijf van het Russische moedermuseum zit duidelijk te krap Continue reading Hermitage Amsterdam: slingerend langs kunst en kitsch
Het boek Charles Marville, photographer of Paris, uitgegeven bij the University of Chicago Press, is vanaf nu verkrijgbaar. Het werd samengesteld en ingeleid door conservator Sarah Kennel van de National Gallery in Washington. Ik schreef hierin een essay over de rol van Marville’s foto’s op de wereldtentoonstellingen. Daarnaast bevat het essays van Anne de Mondenard, Peter Barberie en Françoise Reynaud. De straatfoto’s van Charles Marville (1813-1879) zijn het onderwerp van mijn dissertatie.
Een aantal foto’s uit het boek is hier te bekijken, in de New York Review of Books verscheen alvast deze recensie.
Op 25 september opende in de National Gallery in Washington een tentoonstelling over de foto’s van Marville (tot 5 januari 2014), daarna ging de tentoonstelling naar het Metropolitan Museum in New York (27 januari tot 4 mei 2014).
Het Amsterdamse fotografiemuseum Huis Marseille heeft het grachtenpand van de buren opgenomen in het museum. Veertien jonge Nederlandse fotografen mogen de verdubbelde ruimte inwijden.
De deuren van Nederlandsche Bank in Amsterdam zitten meestal potdicht voor het grote publiek. Een performance zet die tijdelijk op een kier.
Het hoofdkantoor van De Nederlandsche Bank (DNB) aan het Amsterdamse Frederiksplein is misschien wel het meest gesloten gebouw van het land. Niet de meest voor de hand liggende plaats voor een tentoonstelling. Toch is er, op initiatief van de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN) tot 19 juni een performance gaande. Bezoekers krijgen daarmee een heel persoonlijke kijk in de gesloten glazen toren.
Aernout Mik maakt films van het gedrag van mensen in openbare ruimtes. Maar niet alleen de films, ook de ruimte waar de film te zien is speelt een grote rol. In het Amsterdamse Stedelijk Museum laat een overzichtstentoonstelling zien hoe dat werkt
Een museumbezoek. Eerst in de rij staan, wachten. Door de draaideur, kaartje kopen, langs de controle, jas ophangen, tas ook? Ja. Overal mensen: andere bezoekers, cassières, controleurs, suppoosten. Eindelijk kan je de kunst bekijken. Achteraf weet je: ook dit zou een kunstwerk van Aernout Mik kunnen zijn. Continue reading Aernout Mik, beeldhouwen in beelden
Kunstenaar Martin Kippenberger (1953-1997) had een kort maar op alle fronten intensief leven. In Berlijn viert een tentoonstelling zijn zestigste verjaardag. Een hommage aan een leven lang zoeken naar erkenning
Op zijn visitekaartje stond ‘Martin Kippenberger. Geen bankrekening, geen telefoon’. Geld had hij liever in de hand, en als je hem wilde spreken, moest je maar langskomen. Maar waar? Zijn tekeningen maakte hij het liefst op het briefpapier van de hotels waar hij logeerde. Soms betaalde hij met die velletjes ook de rekening, soms werd die betaald door de galerie die hem uitnodigde. De Duitse kunstenaar verhuisde als twintiger vanuit het Ruhrgebied naar Berlijn, had vanaf 1980 soms Keulen als thuisbasis, soms Hamburg, soms ook Parijs of Tenerife. In 1997 overleed hij, op 44 jarige leeftijd, in Wenen. Continue reading Martin Kippenberger: een levende komma
De gedachte dat de Russische kunstenaars in de jaren voor de Revolutie vooral westerse stijlen kopieerden, klopt niet. Het Bonnefantenmuseum toont hoe schilders uit Rusland in die periode hun eigen weg kozen.
Het lijkt zo eenvoudig. Olga Rozanova maakte ‘Groene streep
(Kleurenschilderij)’ in het revolutiejaar 1917. Een witgeschilderde
staande rechthoek met in het midden een groene verticale streep, in
het midden wat donkerder dan aan de randen. U zou kunnen denken dat
het een groene variant is op een van Mondriaans ‘composities’ met
zwarte streep. Dan zou u niet de enige zijn: de meeste westerse
kunsthistorici zagen de jaren voor de Revolutie als een periode waarin
Russische kunstenaars vooral kopieerden wat eerder in het Westen
gebeurde. De tentoonstelling ‘De Grote Verandering – Revoluties in de
Russische schilderkunst 1895-1917’, in het Bonnefantenmuseum in
Maastricht, laat zien dat dat idee ver van de waarheid is. Continue reading Russische kunst van vóór de Revolutie